سوالهای اساسی(0)

اگه بتونی به گذشته یا آینده سفر کنی کدومو انتخاب میکنی؟

چند ثانیه ای هست که دارم زیر بارون میچرخم.همه ی تصویرایی که دورَم هست، از درخت انجیر پیر تو حیاط گرفته گرفته تا سایه ی خودم روی دیوار روبرویی، بخاطر سرعت  چرخشم  بهم چسبیدن و دیگه هیچ تصویر واضحیو نمیبینم.انگار دارم تو ماشین زمان به عقب بر میگردم و از هزار و یک راه متفاوت میرسم به لحظه ای که تصمیم گرفتم انسان باشم.از خودم میپرسم میخوای بازم انسان باشی یا راهتو عوض میکنی؟خودمو رَد میکنم و عقبتر میرم.عقبتر از انسان بودنم، زمانیکه ذره ای از پرتوهای خورشید روی درخت انجیری بودم، زمانیکه درخت انجیری بودم، زمانیکه پرنده ای روی درخت انجیری بودم، زمانیکه قطره های بارونی بودم به روی بالهای پرنده ای، زمانیکه هوای مطبوعی بودم درون ریه های خداوند، زمانیکه شعله های سوزانده ی آتشی بودم روی سفالهای گِلی، زمانیکه انرژی ریسمانی شکلی بودم درون تفکرات موجودی ناشناخته، زمانیکه در سیاهی مطلقی خفته بودم...

سرعت چرخیدنم بالا رفته و آنقدر چرخیدم که دیگر نمیتوانم پاهایم را کنترل کنم، به زمین می افتم و باران شدیدتر از قبل می بارد.مغزم همچنان میچرخد و چشمانم آسمان سیاه را دَرهَم رفته میبیند.انگار که از سیاهچاله ای آسمانی به زمین آمده باشم، انگار که درون سفینه ای چرخیده ایم و حالا به زمین برگشتیم.باد سرد بدنم را محکم بغل می کند و از زمین خیس بلندم می کند.آهسته میگوید:کوله بار ذهن و جسمت را سَبُک کن تا مسافر جاده های دور و دراز باشی...

دیگر نمیخواهم به گذشته باز گردم و سفر به آینده نیز لذت زندگی اکنونم را از بین خواهد بُرد.پیش بینی ها و گمانه زنی هایی که از آینده داریم به ساختار فعلیه معادله ی زندگی معنا می دهد.مجهول بودن آینده در یک طرف(z)و مشخص بودن دو طرف دیگر معادله(گذشتهx)و(اکنونy) در جدول مختصاتی که به سمت بینهایت میل می کند میتواند بینهایت پاسخ و نتیجه داشته باشد اما یک نتیجه ی قطعی و نهایی برای آن میتوان فرض گرفت و آن رسیدن به نقطه ی "بهینه"است.نقطه ای که پس از ثبت آن حرکت دیگری آغاز خواهد شد، درحالیکه منابع نامحدودی در آن ذخیره شده است...

میخواهم همینجا که هستم باشم و پای تمام تصمیم هایی که گرفتم و برایم گرفتند بمانم و به سمت بینهایت حرکت کنم.