منطق ستاره ها !

منظومه ی هستی پُر از ناشناخته هاست،سیاره ها و ستاره هایی که تا بی نهایت حضور دارند!

هستی مثل مغز آدماست،همه چی اون تو به چرخش در میاد و منطق زندگی نتیجه ی فرآیند مغز آدماست.کافیه به این فک کنی چه چیزی مارو به عالم خواب میبره که میتونیم تفاوت جهانِ واقعیت از وَهمُ تشخیص بدیم.درک این ماجرا که ما آدما میتونیم از جهان واقعیت پا فراتر بزاریم و وارد جهانِ نا شناخته ای از هستی بشیم تا متاثر از دیدنش رویِ رفتار متقابلمون با طبیعت آگاه بشیم مسئله ی دشواری نیست.هرچند که نیازمند شناختِ سازوکارِ طبیعت با انسان و خدا با هر دویِ آنها باشیم.تغییر تقویم،تغییر فصل،تغییر چهره ی ماه،تغییر زاویه تابش خورشید،تغییر در مدار زمین،تغییر چینش ستارگان،تغییر کیفیت محیط زیست و در نهایت تغییر متغیرهاست که موجب دست یافتن به خلاء که عنصری غایب در دل آنچه که حاضر است میشود.بعد تازه ای که در کالبد فعلی به معنای حقیقی حضور میرسد.محلی برایِ آرامش و بازسازی تن و روان.دست یافتن به رازِ تعادل زندگی در چرخش منظم شهود و عقلانیت در مداری به طولِ قلب تا مغز.

از دانه ای در دل سیاهی خاک جوانه ای میروید و بعد سالها درختی میشود که اولین ثمره ی خود را عرضه میکند.شعور متعالی درخت در میوه است،هسته هایی که دورِ آن را گوشته میگیرد و به دورِ آن پوسته ای برای حفاظت از رازِ درونِ میوه.همانطور که نسبت میوه را با درختش میدانیم نسبت انسان را هم با نظم آفرینش او در ترکیب چهار عنصر اصلی خاک،آب،آتش و باد باید در نظر گرفت.نتیجه ای که در فرآیند فزاینده ای انسان درون هسته ی خود میشود تا آماده ی اتصال،انتقال و ترکیب عصاره ی هسته ی خود با هسته ای دیگر قرار گیرد.مهم ترین فرآیند بدن که مشغولِ کُدگذاری برروی محتوای درونِ هسته ی بدن است از هستی خود یعنی مغز برداشت میکند و تمام آنچه که مینویسد و آنرا به روز میکند دریافتِ مداوم بدن به طریق حواس از محیطِ مجازی(خواب یا سایبری)،واقعی و وراثت می باشد.

سیستمِ جهان واقعی و مجازی نظم و بی نظمی خود را در تعادل نگاه میدارد.دست بُردَن به سیستم و تغییر مولفه های آن نیازمند ایمان است.میتوان معجزه را در نقض مولفه های طبیعت ناشی از ایمانِ رسیدن به خدا یا خودآ دانست.

همواره ستاره ها راهی برای خروج از منظومه ی هستی میدانند،ستارگان فرشتگانِ نگهبانِ خدایِ فرا آسمانند.