پائیزِ پائیز

پائیز, چیه؟پائیز, فصلِ تنهائیه زندگیه.

چرا پائیز, تنهاست؟چون از خودش جداست!

چطور میشه مثل پائیز, بود؟وقتی که زیبایی لبخندتُ نشونم میدی شبیه پائیز, میشی.

هر فصلی پائیز,ِ, خفته ای داره.پائیز,ِ, بهار،پائیز,ِ, تابستون و پائیز,ِ, زمستون.پائیز, یه کارِ مشترک داره بینِ همه ی فصلا اونم به یاد آوردنِ لحظه یِ وداع با خودمونه.اینکه شاعر میگه عمر همه لحظه ی وداعِ بیشترین شباهت به پائیزُ داره و پائیز شبیه ترین مثال برای خدائیست که از رگِ گردن به ما نزدیکترست،مرگی نهفته در ذاتِ هستی!

به بیداری گلِ آفتابگردون که با طلوع خورشید سَر بالا میکنه نگاه میکنم،با اون برگایِ زردِ دورِ مغزش میره دنبال نور خورشید میکنه تا بزرگ شه،از ریشه دنبالِ آّبِ تا تشنه نخشکه ولی وقتی پائیز قلب آفتابگردونه سرگذشتِ دونه ها نیستیه.تو قلبِ پائیز وِداعِ خدا هَم نهفته است!هستی از قلب پائیز به وجود اومد و وداع قلب پائیزِ, زندگی تپیدن گرفت!پائیز دستی نداره برایِ نگه داشتن،از دست دادن جراَت میخواد،پائیز جراَت هستیه.!ُلُختَم تو سرمای تَنِت پائیز،مثل ابتدای زمین،با بارونت بشورم.جوونه میزنم از نیازَم به وقتِ پوشیدنت،میمیرم به راز،برمیگردم به آغاز،این راهِ پائیزه،نیازِ عاشقیه!

برمیگردم به تواز پائیز،تو همون پائیزی!