تایپِ 98

از یه قفس آزاد میشی اما باز تو یه قفس دیگه گیر میفتی،مهم اینکه فکر کنی هیچ قفسی نمیتونه تورو محدود کنه.

میدونی چند وقتیه که انقد همه چی تو هم رفته که سخت میتونم موضوعیو پیدا کنم که دربارش حرف بزنم.نوشتن باعث میشه که مسیرمو برای گفتن راحت تر پیدا کنم.بلخره این پُستُ تو سالِ جدید میزارم تا بتونم روند نوشتنمو پیدا کنم.

زمستونِ سال97 پُر از اتفاقایی شد که کلی موضوع جدید برای فکر کردن بهم داد.خیلی بیشتر از قبل وارد داستان زندگی آدما میشم.اگه زندگی یه پازل هزار تیکه باشه فقط یه تیکشه که مربوط به خودمونه.برای پیدا کردن باقی تیکه های زندگی باید سَفَر کرد.سفر به عمق پدیده ها.شناخت باعث رابطه میشه و محصولِ این رابطه پیدا کردن تیکه ای از حقیقت گمشده ی وجودیمونه.یادتونه چند پُستِ قبل از مزه ی زندگی آدما حرف میزدم؟حالا به این فکر کن که اون مزه بخشی از این پازلَست یا یه رنگِ لازم برای تکمیل نقاشی زندگیمونه. وقتی آدمارو میشناسیم جرعه به جرعه،آروم آروم مزشون میکنیم.هیچ وقت نمیتونیم مزه ی زندگی کسیُ یهو سَر بکشیم-میتونی اما چه فایده؟-.اینم به عنوان آخرین مطلب این سطر:بعضی مزه ها خیلی تَلخَن،اما خداروشکر برای خوردنشون راهی هست.حداقل کاری که میتونیم انجام بدیم تا از نوشیدن لذت ببریم اینکه به سراغ شیرینیایی بریم که خیلی دوسشون داریم.بازشون کنیم و به اشتراک بزاریمشون.

معنا فرآورده ی فرآیندِ مسیرِ شناخت تا رابطست-این قسمتُ نگه میدارم تا بعدن مفصل دربارش حرف بزنم-.حرکت مستمر و پیوسته از مبدا به مقصد یعنی توالی احساسای مختلفی که در هر لحظه زمانی و مکانی میتونه به وجود بیاد.حتمن متوجه خنده هایِ از ته دلمون هستیم،خنده هایی که جنس و حالِ دیگه ای دارن.چون کلیتو میتونیم بشناسیم در نتیجه این انرژی اولیه باعث میشه تا به فهمِ موضوع علاقه مند بشیم.معنا لازمه ی زندگی شاده.مثل هوا،خاک،خورشید،آب میمونه برایِ زندگی.وقتی متوجه کیفیت حضورِ خودم در زمین و ماوراء زمین هستم،متوجه میشم که تاثیر متقابلمون باعث شده که زندگیُ عجیب ببینم و با اشتیاق فراووون به رمزگشائی از جعبه ی اسرارِ آمیز زندگی ادامه بدم.

برای سال 98 منتظر کلی هیجانم،از دفاع پایان نامم تا اجراهای عموم.چند روزیم هست که مشغولِ کاریم که دوسش دارم،دوس داشته باشی همدیگرو کافه تایپ ملاقات میکنیم.

زندگی متفاوت آدماست که باعث میشه به اندازه دیدن هرکدومشون فکر جدیدی بخاطرم بیاد :)