لند لند...

نترس از اين همه چشم که حتی تو سياهی دنبالته.اين موريانه ها همون آدم کوتوله های ريش داره سرزمين سرگردانی و سردردایِ روزمره بودن که دارن با خوردن صفحه های اين کتاب قدیمی و بزرگ کليد آخرين در بسته انتهای راهرو رو به دستت ميرسونن.از پنجره نگاه کن که چطور ماشين پليسا اون پائين بين پله ها دارن ورق ميخورن،صداها و رنگاشون بهم پيچيده.ماهيا زود میترسن و از آکواريوم بيرون ميپرن نجاتشون بده وقتی شروع ميکنن به بالا و پائين پريدن تو هوای اطاقت.نگو آب نيست،نگو نميشه.ماهياتو بخور و نترس از اينکه اذيت بشی يا اونارو از دست بدی.راحت به سفرت ادامه بده وقتی از هواپيما پياده ميشی و ميبينی تنها خودتی و يه سرزمين از ,بعدش,شُد؟اِخُب؟نه,باباو ...ادامه مطلب